Ze zijn al kampioen, maar we weten dat ze het VCC record van 2 seizoenen ongeslagen willen breken. Geen consessies dus in de opstelling van Qui Vive. Meerdere ervaren National League spelers, doorgewinterde umpires en ervaren scorders. Dat is wat zami cricket onvoorspelbaar maakt. En onvoorspelbaar werd het.
Want wie had gedacht dat de toss gewonnen zou worden, het opening battingpaar tot aan de waterbreak zou blijven staan en Frits geblesseerd zou raken bij de lunch van de zamigo’s. En dit was nog maar het begin. De blessure van Frits gaf aspirant zami lid Aled de kans zichzelf te bewijzen, de gebroken vinger van Yves werd vervangen door Jay en captain Mark had mister Ewen himself gevraagd. Goede opstelling dus, zelfs zonder een Nota in de selectie.
Eigenlijk begon het bij de waterbreak. Daarna gebeurd altijd wat. Helaas een collapse van de battingline up met het verlies van 6 wickets voor 23 runs. Marek en Colin waren de kwispelende staart met een partnerships van 34. Waarbij Colin voor het eerst in twee jaar niet not out ging. 190 om te verdedigen.
In de tweede innings ging het los. Openingsbowlen bij het derde geeft bij zami het recht op first change als je minimaal 20 overs umpire bent. Harde zes tegen. Ed zag snel dat de batsman aan het dooie wicket opgelopen was en liet de Caught and bowled kans voor wat het was en tikte de bal door voor een run out. Harde zes tegen. Per ongeluk een bouncer op de helm van de batsman van twee meter lang waarbij er applaus volgt. Harde zes tegen. Met trots op de Midstump bowlen en de tent uit worden geslagen. Harde zes tegen. Brains zet z’n veld uit, wicket op de eerste bal door een vang op mid wicket. Waarna het spektakel nog moest komen.
Vooraf aan de wedstrijd sprak captain Ivo een stevig woordje met Sander. Als we nog tien overs door moeten komen en Qui Vive nog slechts tien runs nodig hebben, zul je moeten bowlen. Zou het nodig zijn? Terug naar de wedstrijd: 174 runs op het bord, 5 wickets down, 26 overs gespeeld en Martin begint zijn over. Ivo geeft Sander een seintje. Martin bowlt een wide en daarna op de midstump en krijgt een harde zes tegen. De batsman heeft zijn half century en bepaald dat hij retired hurt is. Kan z’n oom ook nog even batten. Sander begint zijn over rustig met twee puntjes en pakt dan venijnig een wicket. Vergeet z’n wide niet, maar houd de batsman kort en geeft Martin nog een over. Ook hier nog een wicket. Nogmaals tellen: 5+retired+1+1=8.
Sander begint weer met een puntje en schuift iets met z’n veld. Delivery, bal de lucht in, recht naar Jay die met een “casual catch” wicket negen pakt. Het kan nog. Delivery, LBW appeal, not out en bestraffend toegesproken door Ed; “Niet meer doen want die krijg je echt niet”! Delivery, wide, zaiden is on. Delivery, op het dijbeen van zijn standbeeld bij een poging tot een cover drive, toch een LBW appeal, not out, down leg. Delivery, bal de lucht in, run. Aan Martin om de laatste run tegen te krijgen. De huid is duur verkocht.
En zo blijft cricket een spel waarbij je het leuk moet maken voor jezelf. Want wat nou als die batsman niet retired hurt was….. want dat zei ie wel, maar na twee wickets was ie gewoon retired. En wat als de score goed was bijgehouden en ze ook echt 191 runs hadden gemaakt. Dan hadden we gewoon verloren en dat is niet zami-like.
Sander
