De vaste volgers weten al lang dat er bij de ZAMIES andere regels gelden dan bij een doorsnee cricket team. Wellicht is dat nooit een keuze geweest, maar is dit zo gegroeid omdat er een grote groep sociaal incapabele adolescenten een team moesten vormen. Daarom keek ook niemand gek op toen Ivo doodleuk om half een belde dat hij nog gezellig in de IKEA aan het winkelen was omdat hij dat nou eenmaal leuk vindt. Daarnaast was zijn kat ziek en ging hij sowieso de verkeerde afslag nemen. Op (zami) tijd bij VCC komen zat er niet in. Alle begrip van de captain. Dit had niks te maken met het feit dat het een familielid betrof, kan iedereen gebeuren toch… Er waren tenslotte twee geschikte auto’s aanwezig om de zes aanwezige spelers naar VOC te transporteren. De ietwat krappe Mini Cooper van wicketkeeper David en de ruime stationwagen van Frits. Het mag, voor de gelukkigen onder u die ooit een uitwedstrijd met de ZAMIES hebben mogen spelen, geen verassing zijn dat de vier niet bestuurders het liefst met zijn allen in de Mini waren gestapt. Maar zoals het een groot Captain betaamt, het was tenslotte zijn neefje die deze precaire situatie had veroorzaakt, nam hij de leiding in het verdelen van de beschikbare plekken. Een klein half uur later stapte Mark van Outeren dan ook lekker ontspannen uit de cabrio. Wie er uit de andere auto kwam was niet direct duidelijk. Uiteraard was Frits herkenbaar, maar wie nou Buus, Janwillem, Kaushal of Sander was? Gelukkig arriveerde Ivo zo’n 30 seconden na de rest waardoor de wedstrijd op tijd kon beginnen. Tegen de gewoonte in begonnen we met batten. Er gebeurde weinig noemenswaardig. Er waren geen spelers die boven zichzelf uitstegen. Hier en daar wat kleine foutjes (met een zieke kat thuis is het toch anders callen en wellicht dat anderen hun familie maar niet meer moeten uitnodigen) maar dat mocht de pret niet drukken. Na 35 overs stonden er 204 runs op het bord.
Na de lunch begon het spektakel. Openingsbowler Ed was inmiddels aanwezig al zat spelen er niet in. Een potje voetbal bij de Koninklijke Haagse had zijn hamstring te zwaar belast. Frits kon na drie weken (zoals u vorige week heeft kunnen lezen: een hamstringblessure) eindelijk weer spelen maar was, naar eigen zeggen, op de eerste meters nog niet zo snel. Na drie overs bowlen greep ook Pinky naar zijn hamstring (hij is ook geen 18 meer). Gelukkig hadden we een 12de man bij ons. De wickets vielen als rijpe appelen en bij de waterbreak leek het bier aanstaande. Echter kwispelde de staart behoorlijk. Dit stelde Sander instaat om ook het veld te verlaten met een hamstring die wat gevoelig was. Met nog 3 overs te spelen en 15 runs te gaan cleande Kaushal gelukkig de nr. 11 waardoor we opgelucht adem konden halen.
Voordat de derde helft goed en wel begonnen was zat Ivo al weer in de auto. De biertjes kwamen op tafel en de wedstrijd werd nabesproken. VOC was zeer verbaasd over een van onze spelers. Zo vroeg mens zich af waarom hij zijn haar grijs verft en werd deze persoon even later ‘die grijze mongool’ genoemd. (Vraag van week: Over welke speler gaat dit? Mail uw antwoord naar: davidcousins@dubieuzestumpings.nl) De Captain had inmiddels een andere rit huiswaarts geregeld. Echter, ook Pinky moest mee terug naar VCC. Onze student had weer eens een tentamen verkloot en had in de ochtend een her gemaakt en was zodoende al in Rotterdam. Bij de aanblik van fashionable look en zijn belofte dat hij die avond een chick ging regelen (wat overigens niet gelukt is) gunde we hem een schone rit naar huis. En zo kropen Sander, Kaushal en Janwillem weer achter in de Buusmobiel…
Is de dubieuze stumper eigenlijk de legendarische Jos Jochemse al voorbij in de eeuwige ranglijst? #misschienisheteenkeepersding