Smalend leg ik altijd uit dat cricket echt een zomersport is, die je alleen speelt als het mooi weer is. Als je dan wakker wordt met een huilend wolkendek boven Voorburg krijg je je bedenkingen. Oude bekende Tarick Weber kon rond half twaalf nog niet zeggen of het in Haarlem beter was, aangezien hij zijn gordijnen nog niet open had geslagen. Verzamelen en op weg dus. Cruquis rechtsaf.Het scoutingsapparaat had goed z’n best gedaan waardoor Yves slim een opstelling maakte. David en Kaushal opende gedegen op een traag hoofdveld. Na vier overs hadden ze genoeg van de net niet boundaries en besloten op een ander veld door te spelen. Veld drie lag veel beter in de wind, dus daar zouden de fielders sneller last hebben van het gebrek aan zon. Deze tactische veldwissel is zelfs voor een man als Colin Ewen een primeur.
Anchor man David, altijd goed voor 50, speelde slim en wachte geduldig tot er genoeg overs waren om wickets te laten vallen. De waterbreak werd gevolgd door een regenbreak, met daartussen 4 wickets. Met een verdedigbaar totaal van 174 kon het diner tussen de innings starten.
“Op een andere batsman, zijn dit gewoon goede ballen” zeiden zowel Ed, als Martin na hun wat tegenvallende openingsovers. Hard-hitter Khan (what’s in a name) begon furieus waardoor er ingegrepen moest worden na een stand van 51 na 4 overs. Pink eye en Yassir draaide een paar overs warm, waarna de collapse van Rood en Wit ingezet werd. Nog niet terug op de boundary om een wicket te vieren, kon ik alweer terug voor de volgende. 73 all out!
Hoe een regenachtige dag om kan slaan in een heerlijke cricketmiddag. Bij een vriendschappelijk biertje werd hard nagedacht over de Elleboog van de Week. Weinig genomineerden. Wel een trotste winnaar; In je nieuwe levensjaar even bewijzen dat het er nog in zit. 3 wickets! Echter jammer dat je dit zo nodig helemaal alleen moest doen (bowled, LBW, caught and bowled) 🙂
Sander
Rood en Wit – VCC Zami 0-2
