Het was een wedstrijd die we misschien wel hadden moeten verliezen nadat kapitein Sander de toss voor één keer had gewonnen en ons aan slag had gebracht. De toss winnen is niet altijd een goed voorteken, vooral niet op een volledig kunstgras buitenveld dat traag was als het droog was en nog trager als het nat was.
En we hadden een onheilspellende start, want de wedstrijd begon eerder om 11 uur vanwege de verwachte regen om 16 uur. De goden glimlachten en bereidden hun hemelse muzen voor. Marek en Martin openden voor Voorburg, met ‘Arnie’ op jacht naar zijn 10.000e punt na een 40-jarige carrière bij VCC. Na een redelijk voorzichtige opening werd Martin gevangen op zeven en vervangen door Gijs, die er 15 wist te maken.
Marek had er 34 genoteerd en was bijna klaar om de vijf cijfers te doorbreken. Newshound John stond klaar met zijn telefooncamera om het historische moment vast te leggen, maar Clotho, de god van het lot, bleek te sterk voor onze legendarische batsman en hij werd gevangen op vier punten van het doel. De champagne blijft dus in de koelkast totdat Clotho heeft vastgesteld dat Marek, die nu op 9.996 punten staat, de drempel kan overschrijden en zijn positie als vierde topscorer aller tijden van VCC kan bevestigen.
Heil Arnie. We weten zeker “dat hij terugkomt”.
Fortuna, de godin van het geluk, deelde nog een wrede klap uit toen Graham na een glorieuze innings gevangen werd op 49 en de halve century met één run miste. Zoals we natuurlijk allemaal weten, zijn wicket keepers gemaakt van kryptoniet, dus hij nam het met een goed humeur op en riep uit dat na twee keer gedropt te zijn, het tijd was voor iemand om echt aan te sluiten. En hij zou later wraak nemen achter de stumps door een speler van Concordia te vangen en hem voor één uit te schakelen.
Chris haalde een nuttige 42 not out en sloot de innings na 35 overs af met Floris, ook not out op zeven. We braken dus voor de lunch bij 173-4, een redelijk respectabele score waarvan we dachten dat het genoeg zou zijn.
Met vangballen win je echt wedstrijden
Na een heerlijke warme broodlunch was het tijd voor VCC om het veld op te gaan. Nick en John lieten hun katers van hun respectievelijke zomerwerkborrels een middagje cricket niet in de weg staan, hoewel ze misschien niet op hun scherpst waren nadat Dionysus, de godin van de wijn, de vorige avond haar magie had uitgeoefend. Nick liet een vangbal vallen op de gulley van een hoge bal die eerlijk gezegd door de wind zwaaide, terwijl John op square leg een vangbal ving die van zijn vingertoppen stuiterde, een zalmachtige sprong niet te na gesproken.
Gelukkig waren de volwassenen alert. Sander pakte een spectaculaire hoge vangbal precies op de boundary die zeker in aanmerking komt voor de VCC-vangbal van het seizoen en volgde daarna met nog een keurige vangbal om de volgende batsman uit te schakelen. Helaas bleek een derde vangbal voor de hattrick er één te ver en een snel bewegende hoge bal stuiterde van zijn doorgaans veilige handen.
Bijna maar niet helemaal – Marek wacht op een levering die de bubbels niet heeft afgeleverd
Prem nam ook een prachtige vangbal waarbij hij verschillende gymnastieken moest doen om de bal in zijn hand te houden en de rest van hem over de grond te laten rollen. Ze zeggen dat je met vangen wedstrijden wint, en dat gold zeker voor de wedstrijd van zaterdag, waar alle vier de VCC-spelers en vijf van de zes wickets van Concordia uit bat-to-hand kwamen.
Als dit soort astroturf pitch geschikt is voor pace bowlers, dan lieten we dat snel zien. Richard knalde een prachtige bal neer op de allereerste bal van zijn over en raakte de midstump van hun vierde slagman, die het wicket bevestigde door ook met zijn knuppel de stumps te raken.
Maar we slaagden er ook in om 22 runs weg te geven in extra’s, trouw de mantra van Zami volgend dat elke over een wide moet bevatten – waarvan er twee boundaries raakten. Als er een god van het bowlen is, dan is het waarschijnlijk Gelos, die van een goede lach houdt.
Regen stopt het spel
Toen was het de beurt aan de Nederlandse weergoden om de regen te leveren die ze eerder hadden beloofd. Er wordt gezegd dat het in Nederland Zeus zelf is die zoveel van het land houdt dat hij het graag het natste land van Europa maakt. Toen de hemelsluizen zoals voorspeld opengingen om 16.00 uur, gingen de dekens een uur lang op voor een gedwongen pauze, die uiteindelijk om 17.00 uur werd afgebroken zodat we de innings konden afmaken.
Toen we hervatten, omdat hun run rate veel hoger was dan uren, konden we ze er alleen maar uit krijgen. Het kwam als een opluchting toen Martin uiteindelijk hun op één na hoogste scorer ving en bowlde, die met een zeer nuttige 43 werd uitgeschakeld. Maar we konden niet zegevieren en het duurde nog maar een paar boundaries voordat Concordia de benodigde 174 bereikte met nog zeven overs en drie spelers over.
Toen de regen weer begon te vallen, was het een soort opluchting om het paviljoen binnen te gaan voor wat welkome nattigheid in de pitchers die onze gastheren serveerden.
We kwamen, we zagen, we veroverden Concordia niet. Zoals altijd bedanken we de Delftse ploeg voor hun fantastische gastvrijheid en we hopen dat Helios, de god van de zonneschijn, onze resterende wedstrijden van het seizoen zal opvullen.
John Coppock
