Je hebt fans en je hebt fans. En dan heb je super-fans. Super-fans leven voor hun team. Ze steunen hun team door dik en dun. Ze zijn dag en nacht met het team bezig en doen alles wat ze kunnen om het succes van het team te vergroten. Ook als het een keer tegenzit, als niemand er nog in gelooft, dan schreeuwen ze het team eigenmondig naar de overwinning…
Frits is zo’n super-fan, maar hij is ook een super-speler. Langs de lijn of in het veld, voor Frits maakt het niet uit. Hij speelt zoals hij juicht: vol overgave en met een heilig geloof in eigen kunnen. Met bloed, zweet en tranen (voornamelijk bloed en zweet, want echte cricketers janken niet). Week in, week uit: Frits presteert gewoon. Presteren als je iets niet kunt, dát is pas knap!
Het hele Zami team was dan ook verbaasd en geschokt toen Frits aan het begin van dit seizoen de volgende mededeling deed: “Buus en ik vinden het elke keer superleuk en gezellig om met het team op stap te gaan, maar de jaartjes beginnen te tellen. Ik realiseer me dat ik de oudste en traagste (en dikste!) van het team ben. Als we genoeg spelers hebben, vind ik het prima om te scoren, de lunch te verzorgen en het team aan te moedigen.”
Hoe moeten we hierop reageren?
Ten eerste, door een zorgvuldig wervings- en selectiebeleid ben je al lang niet meer de traagste of de dikste. Alleen je leeftijdsclaim houdt (voorlopig) nog stand, maar daar wordt hard aan gewerkt.
Ten tweede, beste Frits, wij vinden het zó leuk om je erbij te hebben, dat we er met zijn allen voor gaan zorgen dat we nooit genoeg spelers zullen hebben. Een barbecue van de schoonfamilie, een schoudertje uit de kom, we hebben het allemaal graag voor je over.
Ten slotte: deze houding is het ultieme symbool van teamspirit. Je bent bereid om jezelf op te offeren voor het belang van het team. Toen ik het las, was ik werkelijk ontroerd: de zweetdruppels welden op in mijn ogen (echte cricketers janken niet!). Dank je wel, Frits, voor alles dat je voor dit team betekent!
Maar… Je hebt super-fans en je hebt super-fans.
En dan heb je hyper-fans. Geen fan is zo hyper als onze eigen groeps-whatsApp-troll Marcel. Veel mensen noemen zichzelf fan: als klein kind kies je team op basis van, ja op basis waarvan eigenlijk? De kleur van het shirt? Eén bepaalde speler die je heel erg goed vindt? Of was het een gedwongen keuze omdat je irritante broertje de andere club koos? Hoe dan ook, je kiest een club en daar blijf je dan de rest van je leven fan van. Maar de kleine Marcel koos destijds niet voor Ajax, Barcelona of Manchester United. Ook niet voor ADO of Feyenoord. Zelfs niet, God behoede het, voor De Graafschap. Hij koos voor VCC Zami! Een team steunen terwijl je weet dat ze écht helemaal niets kunnen: dat is pas knap!
Als je elke week mag spelen voor zulke fans en met zulke teamgenoten, dan besef je je één ding: je moet presteren, elke keer weer! Je kunt jezelf misschien nog wijsmaken dat je puur voor de gezelligheid speelt en dat het resultaat niet uitmaakt, maar je super-fans verwachten meer. Want zeg nou zelf: hoe leuk vind je het nou werkelijk om de hele dag in de wei te staan en ballen uit de sloot te vissen? Cricket is echt alleen maar leuk als je wint!
Voor mijzelf, voor mijn team, voor Frits, Buus, Marcel en al die super-fans, die in hun leven niets anders hebben dan hun Roy Donders’ Smurfenblauwe VCC Zami-Juichpak, beloof ik daarom het volgende:
Ik ga elke week mijn stinkende best doen om die punten voor jullie te pakken! Hup ZAMI! For The Win!
En de wedstrijd van zaterdag dan? Dik gewonnen natuurlijk! Eigenlijk zou ik het hierbij moeten laten. Als je echt geïnteresseerd was in de prestaties van de Zami’s, dan was je wel komen kijken, toch? Ons voorprogramma op het hoofdveld was vroeg klaar, dus er was geen enkel excuus… Toch waren er vandaag een aantal prestaties die zó bijzonder waren dat ik, geheel tegen mijn gewoonte in, een paar regels van het wedstrijdverslag aan de wedstrijd ga wijden. Effe snel in een paar bullet points, want als je geen zin hebt om naar topcricket te kijken, dan heb je waarschijnlijk ook weinig zin om over topcricket te lezen.
- First innings: 125 partnership in 18 overs for the first wicket, career-best 61 for Prakash. Well batted, Prakash!
- Uiteindelijk komen we op een totaal van 212. Veel teams zouden hier hartstikke blij mee zijn, maar wij vinden dit gewoon doodnormaal. Je gaat bijna wennen aan dit Zami-team, hoe goed het is…
- De tweede innings begint met wijze woorden van onze bowling coach: “Een batsman bestaat feitelijk voor meer dan 90% uit lucht. Het is dus gewoon open wicket bowlen. De kans dat de bal onderweg wat raakt en van richting verandert, is heel klein.” Helaas wist hun nummer 1 behoorlijk effectief gebruik te maken van zijn 10% niet-lucht, waardoor de Being-Beaten Bats een vliegende start konden maken. Deze korte vlucht eindigde veilig in de handen van Arnie, zodat we over konden gaan op gallery-play. (2-0 voor in eigen huis geef je niet meer weg!)
- Nick gets fingertips to the would-be Catch of the Century. Hard luck, Nick!
- Martin “Robo-Martin” Koster pakte een briljante one-handed catch alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Je gaat er bijna aan wennen hoe goed hij is…
- Colin Ewen loopt een wicket-rondje en…
- Ed cleant Leen Hennink! Lekker Edge! Namens Ivo en mij: bedankt!
- Martin pakt ook nog een assist door tijdig “Die is voor jou!” naar Mark te roepen.
- De buitenlandse pers is lyrisch over de vang van Mark van Outeren. Gazzetta dello Sport: “De meeste vangen bij cricket zijn heel saai, maar bij Mark blijf je tot het allerlaatste moment in spanning. Zelfs in de herhaling weet je niet zeker of hij hem gaat pakken. Voor zulke spelers komen mensen naar het stadium!”
- David had al 15 jaar geen wicket meer gepakt, dus probeerde hij wat nieuws: een heel jaar lang niet trainen. Resultaat: een succesvolle rentree met 3 wickets!
- Ivo vangt Henk Hennink op mijn bowlen. Namens David en mij: bedankt!
- Frits comes on to bowl… he tosses one up (as he does!) … the batsman swings, but doesn’t connect cleanly… the ball balloons to mid-wicket… and… and it’s taken!!! Nick Koopman takes his first ever catch! As I explained to you: the first one is all-important, it changes everything. It’s like when you’re serving your first really long prison sentence and you don’t know how you’re ever going to make it through. Then, one day, something happens that you never thought was possible and after that, the time just flies by. (Or so I’m told…) Gefeliciteerd, Nick!
- Aanvoerder Sander weet de lijdensweg van de Beaten-to-a-Pulp Bats op een zeer creatieve manier te rekken: met een voorsprong van 100 runs en nog 1 wicket te gaan eist hij alsnog onze drinks break en voert hij een keeperswissel door. Ook dat is Zami-cricket!
- Mo komt nog even terug om de staart op te rollen, en doet dit in stijl. Eerst een “intentional walk” gooien om de nummer 11 aan slag te brengen. Daarna (letterlijk!) de perfecte bal om het af te maken: de batsman was zowel LBW als bowled als gevangen in de slips. En ja, dat is echt mogelijk.
- Wat echt niet mogelijk is, is stumped gaan op een free hit. Met deze actie wint Floris deze week de Denk-Aan-Je-Elleboog Cup. Gefeliciteerd, Pinky! En wat een zekere René Schoonheim betreft, doe ons allemaal een plezier en kap gewoon met cricket. Ik had ooit respect voor je carrière, maar dat is nu voorbij. #biggestcheatincricket.
