Foto: Wim Kroes (links) in het VCC-clubhuis met zijn goede vriend Hans Koderitsch, die in 2015 overleed
Op 15 juni is tot ons verdriet Wim Kroes onverwacht overleden. Wim was 89 jaar en daarmee het oudste VCC-lid. Hij was meer dan 71 jaar lid en nog steeds zeer betrokken bij de vereniging. Nog maar een paar weken terug was hij aanwezig bij een thuiswedstrijd van het eerste.
Wim was wat later dan andere spelers van ‘zijn’ generatie begonnen met cricket. Zijn beste vriend Hans Koderitsch zorgde voor een introductie waarna Wim snel een vriend werd voor vele anderen. Vriendschap, beminnelijkheid en betrokkenheid waren de rode draden in het leven van Wim.
Cricket is ook een sport van cijfers. Onze boeken laten zien dat hij in al die jaren 205 keer gebat heeft met in totaal 1065 runs en 1 wicket voor 33 runs in 8 overs nam. Wim speelde in het tweede en later in het veteranenteam. Elke cricketer kent zijn ‘claim to fame’ en vertelt daar graag over. Wim deed dat ook en terecht: in diezelfde boeken staat dat Wim met Piet Wolfs nog steeds het in 1962 gevestigde record voor het achtste wicket in VCC 2 op zijn naam heeft. In het jaarverslag van 2020 doet hij daar op geestige wijze verslag van. Wat niet in de boeken staat, maar wat veel belangrijker was, is het plezier waarmee hij speelde, de zondagen op het veld doorbracht en ook hoe hij op tal van manieren bijgedragen heeft aan het reilen en zeilen van VCC.
Hij zwaaide, zelf vlieger, lange tijd de scepter op het kantoor van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart . De mess werd regelmatig gebruikt voor clubavonden. Vele jaren werd vanuit dit kantoor de weekbrief van VCC opgemaakt en verzonden. Ook was hij vele decennia met zijn vrouw Yvonne langs de boundary te vinden als supporter van het eerste. Met veel andere spelers uit die generatie en hun partners werd de zondagse gang naar het veld gecontinueerd.
In bestuurlijke zin kon er altijd een beroep op hem gedaan worden. Wim was eind jaren negentig verantwoordelijk voor nieuwe statuten en een huishoudelijk reglement. Toen die stukken drie jaar geleden bijgesteld en aangevuld moesten worden was het toenmalige bestuur maar al te blij met zijn kennis van zaken en met zijn gevoel voor andere verhoudingen dan in zijn jaren in het wit. Er kwamen aanvullingen om ervoor te zorgen dat er in ‘the Spirit of the Game’ gespeeld bleef worden. We konden ons geen betere (ex-)speler bedenken om dat te verwoorden: Wim was op en top een gentleman en een genoegen om met en tegen te spelen.
Wim overleefde bijna alle kameraden van zijn generatie. Dat was voor hem en Yvonne geen reden om niet meer naar het veld te komen. Er was altijd wat te bekijken en er waren genoeg jongere vrienden voor een praatje, een glas wijn en dat dan altijd met een portie bitterballen binnen handbereik. We herinneren ons ook nog hoe zijn dochters eens op een mooie wedstrijddag een picknick voor hun ouders organiseerden. Daar zaten ze dan, op een kleedje met een hapje en een drankje, hun ouders op hun stoeltje en veel aanloop van al die mensen met wie Wim en Yvonne een hechte band hadden opgebouwd. Dat gebeurde ook op de reünie die we vorig jaar organiseerden.
Op de ALV van 2022 nam Wim in de rondvraag het woord om de aanwezigen te laten weten dat hij 70 jaar lid was van de club en wat dat voor hem betekend had. Hij nodigde hen vervolgens uit om dat met een drankje te vieren. Dat was Wim ten voeten uit: aanwezig, steeds op de hoogte , betrokken en gul.
VCC neemt afscheid van een zeer dierbare vriend en is dankbaar voor alles wat hij als speler, bestuurder en mens voor de club en veel leden betekend heeft. Wij wensen zijn familie sterkte toe met het dragen van dit verlies.
Karel Philipsen
