Sander won de toss en gooide de tegenstander erin, omdat hij aanvoelde dat de klimatologische omstandigheden in ons voordeel waren. Groen-Geel werd er zeker door afgeschrikt en kwam al snel nergens meer aan te pas. In werkelijkheid beperkten de swing van Floris (0-6) en de vaste lijn van Stefan (1-12) hun vrijheden op een manier die sinds Brexit niet meer was voorgekomen. De eerste drie wickets vielen toen de Batsmannen, die de druk op het scorebord voelden, voor lompe swipes gingen, twee edging behind naar Graham, en een andere holing out naar Harold op mid off.
Toen de middelste orde naar de crease kwam, liet het bowlen niet op zich wachten. Chris (2-16) bowlde een paar wides, maar raakte de plek vaak genoeg om gevaarlijk te blijven. Kaushal bowlde zijn volle quota, zwaaide de bal met wilde overgave en pakte 3-26 in het proces. De druk van het bowlen werd meestal ondersteund in het veld, ondanks een paar missers. Het vierde wicket van de dag was een run out met dank aan de kogelarm van Harold vanaf de long off boundary.
Zelfs toen Groen-Geel op 44-6 bleef steken, wist VCC dat de klus nog niet geklaard was. We zijn allemaal wel eens betrokken geweest bij wedstrijden met onwaarschijnlijke partnerships in de lagere rangen. De bal werd ouder, het weer warmer, de bowlers vermoeider. Sander, die er snel bij is om zijn spelers te beschermen tegen een burn-out (zoals Mark Wood, Stefan is beperkt tot 3 of 4 over spells), wisselde en bracht Yves in. Zijn wissel was terecht, maar de manier waarop deed de wenkbrauwen fronsen. Frits was inmiddels modieus laat gearriveerd en had een vroege lunch voorbereid. Terwijl hij het veld op wandelde om zijn gebruikelijke square leg positie in te nemen, werd hij verplaatst naar midwicket, waardoor Floris de vrijheid kreeg om achter square aan de beenzijde te gaan staan. Floris, zo weten we, is wat honkballers een ‘clutch’ speler zouden noemen. En toen Yves (2-16) bowlede naar de Groen-Geel aanvoerder Bas, keek het hele team toe hoe de bal vloog voor wat zeker een vier zou worden via de vrijgekomen square leg positie. De vliegende Floris duikt met twee handen, grijpt de bal voordat hij valt met (een plof/grijns*) en één, twee, drie keer rolt. (*schrap wat niet van toepassing is)
Toch was de klus nog niet geklaard. Het gerucht ging dat de beste Batsmannen van Groen-Geel zich onderaan de rangorde verstopten. Dus gooiden we de bal naar Dave en vroegen hem om de wonderbaarlijk gemonikerde ‘A Panicker’ eruit te halen, die tot dan toe met enig effect ‘dot, dot, hit’ had gespeeld. Dave (1-1) hield zijn hoofd erbij terwijl Panicker de zijne verloor (natuurlijk) en bowlde hem.
VCC bowlde 21 overs in Groen-Geel, stond slechts vijf boundaries toe en kreeg 78 runs tegen. Een uitstekende bowling- en veldprestatie. We gingen tevreden naar de lunch en waren nog blijer toen Sander en Gijs de batting zouden openen. Ze zouden toch wel even de tijd nemen om de omstandigheden in te schatten en de bal rond te slaan voor de 2,3 runs per over die we nodig hadden?
Sander (23*) leek het daarmee eens te zijn en nam geen runs uit de eerste drie ballen van de innings, voordat een paar nuttige overthrows ons de vijf runs gaven die we nodig hadden om er zeker van te zijn dat we de volgende over veilig een maiden konden uitbatten. Gijs kwam aan slag en stond tegenover het bowlen vanaf een eind dat af en toe laag was gehouden. Eerste bal, vier runs. Toch was dat prima, want het betekende dat we zo ver voor lagen op de vereiste snelheid dat we het daarna nog minstens twee overs rustig aan konden doen. Gijs deed het de volgende bal rustig aan en batte de bal terug naar de bowler.
Omdat hij wist hoe ver we voor lagen in de run rate, sloeg Sander de eerste bal van de tweede over voor een honkslag, begrijpend dat langzaam en gestaag deze race zou winnen. De rest van de over ging voor 11, terwijl Gijs twee boundaries sloeg en, op de een of andere manier, een drie. Vanaf dat moment was het een bloedbad aan de ene kant en discretie aan de andere kant. Gijs hief zijn bat op nadat hij zijn 52 had bereikt in slechts 19 ballen. 44 van zijn runs kwamen in boundaries. Voor de goede orde: er zijn slechts twee scores van 52 ooit gescoord met een hogere strike rate in internationaal cricket – waarvan er één werd gescoord tegen Mongolië. De 52 van Gijs werd sneller gescoord dan de 52 van Cameron Green, Shadab Khan, MS Dhoni, Rishabh Pant, Aaron Finch en Jos Buttler. Gijs retired not out en liet Auke (5*) en Sander het karwei afmaken voor het einde van de 9e over.
Uiteindelijk was dit, onder met heroïsche koppen, een echte teamprestatie. Iedereen nam een wicket, een vangst of scoorde wat runs. Behalve Frits, die een perfecte lunch maakte en sierlijk square leg verliet om Floris zijn moment in de zon te gunnen.
