Is het na al die jaren nog nodig om uit te leggen wat Zami-cricket is. Wat misschien wel de basis is van het cricket. Het fundament van cricket als brede sport. Waar de sport voorbij gaat de sport en meer is dan alleen een balletje slaan. En waar ze altijd in superlatieven praten en cliches als titels van wedstrijdverslagen gebruiken.
Om het te begrijpen moet je oog hebben voor de kleine aspecten op de zaterdagmiddag die er voor zorgen dat iedereen geniet van cricket. Natuurlijk achten we onszelf onverslaanbaar en was de nederlaag tegen Hercules dan ook vooral aan onszelf te danken. Waar misschien wel heel veel waarheid in zit als je 45 extra’s weggeeft. Daar kunnen we ons wel voor schamen of het betitelen als goed gastheerschap. Het zami-glas zit vaak vol.
De overwinning (ondanks dat het een nederlaag was) van zaterdag zat in de 5 wickets van Marek. Maar nog meer dat we allemaal stiekem een beetje zenuwachtig waren om de eerste wedstrijd te spelen. Dat je je maatjes weer spreekt na een lange winter. Dat je spelers niet kunt opstellen omdat er te veel willen spelen. En dat die spelers er wel gewoon zijn om nogmaals te zeggen dat ze graag mee willen doen. Gezellig mee-lunchen en na afloop een biertje drinken. Of speciaal even langskomen. Om over jetlag’s te vertellen of niet alleen via de app-groep te vertellen dat hij vader is geworden, maar ook persoonlijk. Dat Frits als 12 man een lunch klaarzet en als het moet gewoon zijn spullen aantrekt.
Een tijdje terug hoorde ik iemand het nog aanhalen: “Best een leuk clubje dat VCC”. Mede dankzij een beetje zami-spirit. Volgende week winnen weer!
