Pyrrhus van Epirus wist het goed; soms zijn er overwinningen die aanvoelen als nederlagen. Op zaterdag stelde de VCC Zamis de vraag – wat is het tegenovergestelde van een Pyrrusoverwinning?
De wedstrijd van vorig seizoen tegen dezelfde tegenstander was onvriendelijk. Een maalstroom van beledigingen was gericht aan het adres van de scheidsrechters voor elke vermeende belediging en onrechtvaardigheid. Dit jaar was ACC gelukkig de perfecte gastheer – meegaand, competent, vriendelijk. Of in ieder geval naar ons toe. Daar komt nog meer van.
De wedstrijd zelf had alles wat men kon hopen in een Zami wedstrijd. Stefan verloor de toss en stelde een batting line-up samen die er op papier sterk uitzag. En als je alleen naar de linkerkant van het scoreboek zou kijken, blijft die opstelling op papier sterk. Een top zes van Vogelaar, Marthi, Parker, Bins, Brand en Batra is sterk genoeg om alle tegenstanders aan te kunnen. Op papier.
Een snelle blik op de rechterkant van dat scoreboek vertelt je het echte verhaal van de top order. Harold zag er uitstekend uit voor 48. Ik denk dat iemand hem gezegd heeft dat het bier van hem is als hij de 50 haalt. Kaushal leek goed te timen en sloeg een 6 onderweg. Ik denk dat iemand hem vertelde dat hij ook de bowling opende, dus hij bowlde voor 10. Graham kwam met vertrouwen naar de crease en vertrok een bal later met een minder goed gevoel. Gijs zag er goed uit voor 19, met Harold op 39, totdat Frits besloot dat hij iemand anders wilde zien batten en hem LBW gaf. Derk-Jan ging meteen van start, voordat ook hij besloot dat iemand anders aan de beurt was. Jatin, die hopelijk later op de dag 7 overs zou bowlen, batte ook mooi en vond regelmatig gaten in het veld voor zijn 19 overs. Helaas, tegen de tijd dat de zogenaamde top order klaar was met batten, stonden we nog maar op ongeveer 100.
Gelukkig kennen we Zami cricket. Slagordes zijn natuurlijk onzin. Laat het aan de lagere orde over om de rest te laten zien hoe het moet. Martin (13*) en Stefan (15) hadden een uitstekend partnerschap, waarbij ze het beste maakten van de slechte ballen en de rechte ballen eruit hielden (note to self – keep out the straight ones). Prem kwam erin en sloeg er een paar rond voor een snelle 14, waarna hij zichzelf belangeloos uit de laatste bal van de innings liep. De lagere orde bracht ons tot 167/9, en we voelden ons in de wedstrijd.
Blijkbaar dacht ACC dat ook. In de pauze brak de hel los in hun kleedkamer. Wat begon als een verhitte discussie liep uit op een ruzie, die bijna uitliep op een vechtpartij. Het was aan Harold om tussenbeide te komen en de beginnende ruzie te breken. De precieze details van de ruzie zijn onzeker, maar het gerucht dat Saikiran heimelijk geruchten verspreidde over de sterkte van de bowlingaanval van VCC, doet de ronde.
ACC kwam er swingend uit, maar deze keer in het midden in plaats van in de kleedkamer. Prem lijkt in de winter een korte bal te hebben ontwikkeld, dus hij liet zijn nieuwe repertoire al vroeg zien. Kaushal liet de bal een beetje praten en pakte een belangrijk vroeg wicket (c. Bins b. Marthi – de eerste van drie van zulke dismissals). Stefan pakte een paar uitstekende wickets, en bij 67-3 was de wedstrijd in evenwicht. Op dat moment blesseerde Jatin zich bij het fielden van een bal in de gully, waardoor onze langzaamste en potentieel meest effectieve bowler wegviel. Hoewel Gijs de vinger met succes terugplaatst, was het niet genoeg. Beterschap, Jatin. Helaas was een riskante maar effectieve 68 van 51 ballen van de ACC nummer 4 het verschil. En het was riskant. Gijs vond 4 keer een dikke buitenrand, en liet minstens één vangst neerleggen. Richard bowlde vol en recht, en vond ook een paar keer de binnenkant van de slagman.
Met ongeveer 60 nodig voor de overwinning, moet Pyrrhus een gesprek met de goden hebben gehad, want de hemel opende zich en bood de mogelijkheid van een gelijkspel, of misschien zelfs een iets pittiger veld om meer wickets te pakken. Helaas gaf het alleen de batsmen een pauze, en de fielders een natte bal. Laat in de wedstrijd pakte Kaushal nog 2 wickets toen hij besloot dat een lange aanloop een spelletje was, dus schakelde hij over op spin. Met 2 nodig om te winnen, deden we een beroep op Frits, die, ondanks dat hij de slagman in allerlei problemen bracht met zijn eerste bal, de winnende runs uit zijn tweede bal liet slaan.
Pyrrhus zei ooit dat “als we nog één slag met de Romeinen winnen, we totaal geruïneerd zullen worden.” Dus ja, ACC won de wedstrijd, maar tegen welke prijs? Wat ons betreft, wij speelden Zami cricket tot in de puntjes. E.X. Tras had een geweldige wedstrijd met bat en met bal, verschillende spelers uit naar lompe hoiks over de lijn, comedy run outs, blessures, dropped catches, een hond die braakte, vriendelijkheid, festiviteiten na de wedstrijd, geen gevechten. Wij hebben veel meer bereikt in nederlaag dan de oppositie in succes. Er is geen woord uit de klassiekers dat dit omvat. Dus een Zamische overwinning zal het worden.