Lief dagboek, Vandaag mijn derde wedstrijd als lid bij VCC, en meteen een spannende. Vandaag ga ik, als de score dit toelaat, voor het eerst bowlen. Ik neem alvast een pilletje tegen de spanning en ik ben onderweg naar onze captain Mark van Outeren, die mij naar Groen-Geel zal brengen. Toss verloren, maar we beginnen met batten. Onze twee invallers gaan openen, en waar Nemath na 6 ballen out is, blijft Sam een over of 25 staan. Het aantal runs dat we slaan blijft achter met het hoge niveau, wat ik inmiddels van Zami 1 gewend ben.
Yves, Shujah en Martin konden helaas nog niet veel verandering in het tempo brengen en na 25 overs hebben we nog geen 130 runs. Het hoogtepunt van de wedstrijd is tot nu toe een geweldige duik van Frits Holleman in een poging het leven van zijn verharende hond te redden door, via een verdekt opgestelde tas een aardbeving te veroorzaken, die niet zou misstaan in Groningen. Voor deze duik werd uiteindelijk ook de felbegeerde, ‘denk aan je elleboog’ trofee uitgereikt aan Frits. Er moet wat gebeuren, onze captain maakt wat last minute wijzigingen in de batting order, en Marc brengt zo met een paar geweldige ballen ons totaal toch nog op 222 runs. Tea-Time, de spanning neemt verder toe, mijn eerste paar ballen komen steeds dichterbij.
Maar 222 runs moeten we toch kunnen verdedigen? Frits Holleman zet een denkbeeldige Groen-Gele pet op, en geeft de tegenpartij hoop op een monsterscore. Gelukkig zorgt hij zelf, door drie goede laatste ballen, ervoor dat deze hoop vervliegt en zet een trend in van goed bowlen. Voor het eerst in jaren staat zelfs de slip, in dit geval Jan-Willem, er niet voor niets en worden er al snels wickets genomen. Zelfs ik maak mijn eerste catch ooit, en het lijkt alsof de tegenstander ons totaal nooit gaat halen.
Dan realiseer ik mij dat dit wel eens het moment kan zijn dat ik moet gaan bowlen, maar voordat dat zover is gebeurt er iets geks. Het wicket wordt omgegooid in een chaotisch moment. De commotie ontstond na een LBW appeal. Terwijl de umpire not out riep smeet Noot de bal in het dode wicket, hierbij liet hij de batsman verstomd en verbaasd achter. Inmiddels zijn we nog met 10 man, nadat Shujah bij het bowlen geblesseerd raakt aan zijn hamstring. Uiteraard kregen wij een sub als fielder van het altijd sportieve Groen-Geel. Over 31, ik krijg de bal. Er is niks meer te verliezen behalve mijn eigen trots. Het lukt, ik gooi maar 2 wides, en pak zelfs bijna me eerste wicket. Jammer genoeg laat onze eigen captain dit uppertje uit zijn handen donderen.
Over 33, derde bal, weer goed gegooid, de batsman weet niet wat te doen en slaat de bal rechtdoor. Met een fantastische duik, maak ik een eind aan mijn eigen wedstrijd door op mijn schouder te vallen. Uiteindelijk, win ik ook mijn derde wedstrijd en begin ik te geloven dat ik in een uitzonderlijk team terecht ben gekomen. Niet alleen in het veld, maar ook buiten het veld wordt er gepresteerd. Half 1 ’s nachts, ik ga uitgeput naar bed. Maar lief dagboek, wat een fantastische dag heb ik weer gehad met de Zami’s. Ik kan niet wachten tot volgende week.
ES
