Elke sportclub ter wereld heeft zijn ‘bogey team’ – het team dat altijd voor een ommekeer zal zorgen. Het Engelse voetbalteam kon Zweden niet verslaan. Het Indiase cricketteam kon Nieuw-Zeeland niet verslaan. Voor VCC’s Zami’s is Hilversum al heel lang het bogey team en de vloek duurt voort – hoewel de wedstrijd van zaterdag een verrassing opleverde die ons goed van pas zal komen.
De vastgelegde thuiswedstrijd verliep niet helemaal volgens plan in juli, toen een verwisseling over de velden betekende dat we geen veld hadden om op te spelen en de Hilversumse spelers de reis van 70 km naar huis moesten maken. Er werd een boze e-mail gestuurd, er werd gedreigd met reiskosten en er werd een nederlaag voor VCC op de KNCB uitslagen-site geplaatst.
De ware betekenis van een ‘dug-out’
Het was dus met enige schroom dat we zaterdag de reis maakten. Zou het worden gezien als een rancunegevecht? Zouden ze jeukpoeder op de vloer van de kleedkamer doen? Uiteindelijk hoefden we ons geen zorgen te maken over het welkom en de gastvrijheid die Hilversum bood, ook al lag er ‘s ochtends na hevige regenval een gigantische plas te wachten bij de dug-outs langs het veld.
Kapitein Sander verloor zoals gewoonlijk de toss, maar daar hadden we niet al te veel moeite mee, omdat het winnen van de toss meestal een andere vorm van goddelijke vergelding oproept. Hilversum koos dus voor het eerste veld en bracht ons aan slag. Harold opende met Ivo en begon meteen goed met een boundary op slechts de derde bal. Hij bleek de held van de middag te zijn en bereikte een geweldige half century op het hele uur, inclusief twee zessen en vijf vieren.
De lange innings van King Harold resulteerde in een partnership met niet minder dan vijf van de andere tien batsmen, waarvan de beste een heerlijke negen-over was met Kaushal, die eindigde op 13 voordat hij gevangen werd. Sander haalde 12 not out, Chris vijf waaronder een boundary, en Wouter twee. Maar voor de rest was het gewoon niet onze dag, met vijf batsmen die voor niets werden gebowld of gevangen.
De vuistregel
John, als vierde geplaatst, had gehoopt zijn heroïsche 19 van een paar weken eerder te kunnen herhalen – wat hem bijna een nieuw shirt kostte – maar het mocht niet zo zijn. Hij nam een snelle bal op de duim, met veel geklaag achteraf toen de bal werd geregistreerd als een wide, in plaats van een fatsoenlijke run, voordat hij werd gevangen. Later voegde hij er nog een gekneusde vinger aan toe om er een mooi bijpassend stel geblesseerde vingers van te maken toen hij een vangbal probeerde te maken op square leg.
De Hilversumse bowlers waren goed op dreef en verwijderden Harold uiteindelijk (tot hun grote opluchting) met een clean bowl bij de 59e poging. Daarna hielden we het nog 10 overs vol met een run rate van drie per over voordat onze laatste man viel. Met 119 runs op het bord, tegen een totale gemiddelde run rate van vier per over, zag dit er niet hoopvol uit.
Wat, no mingling? Met Hilversum?
De lunch werd opgediend en John maakte een geïmproviseerde teamfoto, wat veel commentaar ontlokte over hoe ellendig we er allemaal uitzagen en waarom we ons niet onder de tegenstanders mengden? Misschien was dit omdat we nog steeds bang waren om aan de verkeerde kant van hun toorn te staan, maar we hoefden ons geen zorgen te maken, want we stonden al snel aan de verkeerde kant van hun batsmen.
Kop op jongens!
Floris en Wouter openden de bowling met een masterclass in hoe ze hun run rate nog lager konden houden dan de onze, met slechts drie runs plus een toevallige no-ball in de eerste drie overs. In dit tempo zou Hilversum het spel met minder dan 50 hebben beëindigd. Maar al snel gingen de sluizen open en begonnen de boundaries van de tegenstanders net zo rijkelijk te stromen als de Nederlandse regen, voordat Wouter kort respijt bracht met een clean gebowled wicket.
En toen veranderde hun openingsslagman de sluizen in een stortvloed, met twee zessen op rij die de run rate stevig in hun voordeel brachten. Hij werd later uitgeschakeld met nog een spectaculaire vangbal van Sander vlakbij de boundary, maar het werd al snel een beetje lastig om de rest eruit te krijgen.
Er vielen er geen meer tot de wonderover van Martin, toen zijn eerste slachtoffer gevangen werd en de vervanger viel meteen de bal erna, caught behind door die Kaushal voor een Golden Duck. Dit zette Martin op een hattrick, maar het mocht niet zo zijn, want de invaller voorkwam dit met een simpel blok.
Zei iemand zes?
Met Hilversum op jacht naar slechts zes runs om te winnen en met nog 12 overs te spelen, was het slechts een kwestie van tijd. Die zes werd twee ballen later op spectaculaire wijze bereikt met een sweeping drive over de boundary die de bal in het volgende veld bracht. Hilversum kwam als winnaar uit de bus op 120/4 en zegevierde met zes wickets.
Wat misschien wel het grootste gespreksonderwerp was, was dat we maar acht wides bowlden in de hele wedstrijd – veel minder dan de gebruikelijke Zami-regel van minstens één wide per over. Floris, Wouter en Martin lieten de ploeg volledig in de steek door in hun gezamenlijke 13 overs geen enkele wide te bowlen. De 20 wides van Hilversum waren onze op één na hoogste scorer geweest.
We verloren dus de glides en ook de natte slides maar we wonnen de wides! En in ieder geval konden we ons verdriet verdrinken met een vroege derde innings. Helaas werd elke kans op een rematch verijdeld toen Hilversum ons vertelde dat ze geen vervolgwedstrijd konden maken omdat ze al volgeboekt waren. Maar deze keer hebben ze tenminste geen reiskosten gedeclareerd omdat ze eerder naar huis gingen!
John Coppock
VCC 119/10(30.1)
Hilversum 1 120/4(23.2)
Hilversum 1 won by 6 wickets
https://matchcentre.kncb.nl/match/134453-6629916/scorecard/?period=2137636
