De terugwedstrijd tegen Bloemendaal. Op het kopje werden we nipt verslagen, dus tijd om de mouwen op te stropen. Iets wat we natuurlijk elke week doen, maar deze week kregen we zelfs van de tegenstander de complimenten.
Het is niet dat de Zami een overwinning nodig heeft om een leuke tijd te hebben, maar deze zaterdag viel het op dat vrijwel iedereen er om 12.30uur was. Er waren contouren van een warming-up zichtbaar en vol ongeduld werd uitgekeken naar de komst van de tegenstander. Die uiteraard wel wat later was. Een goed captain is er een die wat later komt en als laatste weggaat. En een captain die in goed overleg er aan werkt om er een leuke wedstrijd van te maken. Eerst fielden dus voor VCC. Dan doe je die warming up ook niet voor niets.
De jacht op de wickets viel tegen. Met de start van Prem en Nick was niet eens zo veel mis, maar het viel elke keer net anders. Prem was vrij zuinig. Nick zet je pas af als ie een wicket heeft gepakt. Een change of bowling naar Gijs of Stefan is over het algemeen wel goed voor een paar wickets. Deze week ging het anders. In plaats van wickets pakken, was het runs tegenhouden. Nu is bowlen op je veld een trucje dat je aan David over kan laten. Lekker langzaam, maar goed voor drie wickets. Met als hoogtepunt twee fantastische vangen van Nick op long off en Auke al duikend van guly richting point. Ook Mo pakte weer twee vangen, waarbij hij de caught en bowled zelf zo achteloos laat lijken, dat je denkt dat ie stiekem een honkbal-handschoen gebruikt. Met strak fielden hielden we de batsman kort en gaven we onszelf twee run-outs. Net te weinig om een collapse te forceren, maar genoeg om met zelfvertrouwen te gaan batten.
De drie wickets van David maakte hem vandaag onverslaanbaar voor de bowlers uit Amsterdam-beach. Met maar liefst 87 hebben ze het geprobeerd. Niets lukte. Zijn anker lag uit op het mooie kunstgras van veld 1 en bleef daar liggen tot het einde van de innings. Toen hij Auke(13) en Mo(14) na 42 runs zag vertrekken begon hij met Marek aan het partnership dat de wedstrijd onze kant op liet vallen. 106 runs later vond Marek het bij zijn half century wel genoeg en gaf het stokje door aan Graham. Die David goed ondersteunde bij het halen van zijn half century. Hoewel iedereen aan de kant het koud begon te krijgen en wel genoeg had van het rennen van David, begon het langzaam spannend te worden. 26 runs uit 4 overs. Gelukkig nog een wide. Helaas een wicket en dus weer een bal zonder run. 22 runs uit 3 overs. Goed gerund jongens, maar we zouden wel een boundary kunnen gebruiken. 16 run uit 2 overs. Slag, direct hit, not out en dan stiekem nog een run lopen! Frustratie bij de tegenstander. Gejuich langs de kant. 7 runs uit 6 ballen. Good old Gijs trapt af met een viertje. Dit moet te doen zijn. David mocht de innings beginnen en mag het afmaken. Hij legt aan en…… slaat een twee-tje. een mooie 59 runs.
Met het wegvallen van de spanning van de wedstrijd gaat ook de wind liggen. De truien worden uitgedaan en het kratje uit de koelkast gehaald. Wat een heerlijk terras hebben we toch. Nadat de captain van Bloemendaal weg is, nemen we er nog eentje. Een lichte twijfel of we David een volgende keer moeten laten openen, want iedereen wil eigenlijk wel batten. Toch vooral lekker om zo te winnen. Alweer voor de vierde keer dit seizoen!
