 Werden we eerder in de week opgeschrikt door het overlijden van Saad Hussain, binnen een week wordt onze vereniging voor de tweede keer hard getroffen door de dood.Op zaterdag 2 augustus werd wat al langer onvermijdelijk was uiteindelijk werkelijkheid: Wouter Steffelaar, oud-voorzitter en lid van verdienste van VCC, is van ons heengegaan. Het nieuws bereikt mij terwijl ik met de Dutch Lions op cricket tour ben in Engeland en daarmee was de cirkel rond.Vorig jaar tijdens een soortgelijke crickettour kreeg ik een e-mail met de titel “Wout”. Wellicht door de korte titel, maar voordat ik hem gelezen had bekroop me al een onbestemd gevoel. Dat gevoel bleek niet zonder reden. Bij Wouter was een ernstige ziekte vastgesteld en zoals hij enige weken later in een schrijven zelf aangaf, was er geen kans op genezing. Hij hoopte op nog enkele goede maanden met naasten. Hij heeft de extra tijd ruimschoots gehaald, maar vandaag is er aan het leven van Wouter definitief een einde gekomen.Ik leerde Wouter kennen toen ik in 2009 als jeugd coördinator betrokken raakte bij het bestuurlijke wel en wee van de door Wouter zo geliefde cricketclub VCC. Getipt door Tim en Patrick de Leede kwam hij op een avond bij mij thuis om mij te vragen die rol op mij te nemen, en de inspanning die daarbij hoorde “viel best wel mee”. Dat was in zijn beleving ook ongetwijfeld waar. Wouter heeft in de 8 jaar dat hij voorzitter was onvoorstelbaar veel tijd gestopt in VCC dat uitgroeide van een leuk familiair clubje op Duivesteyn tot een van de toonaangevende cricketclubs in Nederland, met bijbehorende schitterende accommodatie op Westvliet. Dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Er zijn heel veel uren intern en extern gaan zitten in het overtuigen, onderhandelen, plannen en implementeren van de verhuizing en Wouter heeft onmiskenbaar een grote en goede rol gespeeld in het bij elkaar houden van de VCC familie en later het uitbreiden daarvan. Het resultaat van al die inspanning is iets waar alle 200 actieve leden tot op de dag van vandaag heel veel plezier van hebben. Met de verhuizing had Wouter zijn masterpiece voltooid en wijdde hij zich meer en meer aan het voltooien van andere masterpieces, o.a. aan het schrijven van een boek over Muzikale stijlgeschiedenis dat hij beroepshalve wilde publiceren. Hij kondigde in 2010 dan ook aan dat hij op de voorjaars ALV van 2011 na meer dan 8 jaar wilde stoppen als voorzitter. Hij had nog vele plannen en keek er naar uit om die na zijn pensioen te gaan verwezenlijken. Hij hoopte dan ook weer wat meer op VCC te zijn, want nadat hij uit het bestuur was gestapt heeft hij bewust afstand genomen om mij niet voor de voeten te lopen. Overigens betekende dat niet dat ik hem niet voor raad of advies kon bellen. Dat kon altijd en met een scherp oog voor de verhoudingen in de cricketwereld kon hij me dan waar nodig de juiste weg wijzen. Behalve af en toe nog een potje met de oude mannen en in augustus een weekje testcricket kijken in Engeland stond cricket op een laag pitje, waarbij de afstand Voorburg – Maarssen (waar hij woonde) niet meehielp. Helaas kunnen wij niet langer meer genieten van Wouter’s scherpe blik, zijn onderkoelde humor en zijn verrassend keuze voor jasjes. Wij zullen hem missen en wensen zijn kinderen Alissa en Robin, zijn broer Mark en zus Manja en zijn verdere familie en vrienden heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies. Richard de Lange voorzitter VCC P.S. Als er meer bekend is over de afscheidsplechtigheid zal dat op de site gepubliceerd worden.  |
