En zo was het ook in een avond 20/20 competitiewedstrijd tegen HCC1 die al was verschoven omdat de regen de oorspronkelijke wedstrijd had afgelast. De vooruitzichten zagen er niet goed uit, afhankelijk van welke van de vele onbetrouwbare weerapps je gebruikt, maar er werd besloten om het erop te wagen en toch te spelen.
We besloten dat eerst fielden in ons voordeel zou werken zolang het relatief droog bleef, met regen in de tweede innings, en het duurde niet lang voor de eerste scalp. Een delivery van Prem op de vijfde bal werd zelfverzekerd gevangen door Dave vlakbij de boundary, terwijl Prem de tweede man clean bowlde in de derde over.
We hebben een nieuw woord!
Er vielen er nog twee in de vijfde. Nick’s roep om LBW was zo lang en luid dat het te horen was tot aan de buitenste ringen van Neptunus en luidde een nieuw woord in het cricketlexicon in: ‘orgasmappeal’. Onze speciale dank aan Dave voor het bedenken van die naam. En de 200-decibel orgasmappeal werkte, want de umpire van HCC aarzelde niet om de vinger op te steken naar de arme, doof geworden batsmen.
Een verwisseling door de volgende slagman leidde een paar ballen later tot een gemakkelijke run-out. Wicket-keeper Graham toonde toen de bliksemsnelle reacties van een Nederlander die plotseling een briefje van vijf euro op de grond ziet liggen om snel de lichte balstoot van de inkomende speler op te vangen.
In het veld werd John verplaatst van zijn gebruikelijke plek bij silky square leg naar mid-wicket, waardoor hij in de ideale positie was om drie boundaries te stoppen met zijn rechtervoet, waardoor het team zich afvroeg waarom Gareth Southgate hem niet had opgeroepen om Foden te vervangen in de opstelling van Engeland.
Maar met een pijnlijk trage run-rate was het tijd voor HCC om aan te zetten. Ze behaalden hun eerste zes in de 11th over, onmiddellijk gevolgd door hun eerste vier, wat leidde tot een dure over die onze gastheren nieuw leven inblies. Slim bowlen van Martin, Floris en aanvoerder Sander schakelde uiteindelijk de latere orde uit en HCC1 eindigde op 107/9, waarbij hun laatste man viel door een clean bowl van Prem op de laatste bal.
Rain does not stop play
Na een snelle ommekeer openden Jatin en Dave de batting, net toen het begon te regenen. En we gingen goed van start, want Jatin kwam goed op dreef en sloeg verschillende boundaries, waarmee hij een run rate genereerde die op dat moment kortstondig twee keer zo hoog was als die van HCC. Jatin viel op 22 door LBW en introduceerde Graham, die een partnership van zeven ronden had met Dave voordat hij op 19 gevangen werd.
John werd beloond voor goed fielden door als vierde te batten, al duurde dat natuurlijk niet lang. Terwijl het bleef regenen, kon hij zelfs de derde bal niet zien die tegen de doorweekte stumps kletterde. Dit betekende echter wel dat de meer getalenteerde speler nu de leiding kon nemen om de wedstrijd te winnen, want Harold kwam binnen en begon zijn innings met een vier.
Geen kans op een century deze keer natuurlijk, maar het partnerschap met Dave bracht ons comfortabel over de streep met 108 runs voor slechts drie verliezen in de 16ee over. Dave hield het de hele innings vol en eindigde not out op 31. We hadden weer gewonnen en stonden nog steeds bovenaan de pooltafel.
Onze dank aan HCC voor hun flexibiliteit, gastvrijheid en gelijke vastberadenheid om een wedstrijd te voltooien, en helemaal geen dank aan het beruchte Nederlandse weer en de voortdurend ellendige zomer. Zoals ze zeggen, zijn er twee seizoenen in Nederland: winter en juni.
